Kust, zee en schaduw?!!!
Door: Sjoerd
Blijf op de hoogte en volg Joyce & Peter
28 Juli 2010 | Verenigde Staten, Maine
halloo allemaal, heeft U dat ook weleens? Dan schijnt de zon maar dan staat je campingplaats in de schaduw.
Verdere uitleg in dit verhaal.
So allemaal daar ben ik weer. Ik zit nu eigenlijk in de Bahama's maar mijn opdrachtgever zei dat ik nog één verhaal moest schrijven, omdat iedereen meer van de Sluijsjes wilde weten.
Het verhaal dat ik jullie ga vertellen heet:
De Sluijsjes vechten met de schaduw.
Zoals jullie al weten zijn de Sluijsjes nu al voor de 3de keer in Amerika. Ze bevinden zich in dit verhaal in de staat Maine. Het plaatsje heet Candem.
De Sluijsjes werden alweer heel vroeg wakker op de KOA van Woodstock. Ze namen zoals altijd hetzelfde ontbijt: cornflakes, vies brood en viese baggels met vies belleg. Sjoerd heeft qua ontbijt nu al heimwee naar Nederland.
Na het ontbijt zouden ze gelijk naar de volgende bestemming rijden, maar ze werden afgeleid door een basketbal veld die op de camping stond. Volgens een andere Nederlander was het een hele uitdaging om die bal door het netje te krijgen. Zelfs de luidruchtige beer kwam nu uit de camping om het te proberen. Ik moet zeggen dat hij echt goed deed, maar een sprintje trekken homaar. David had tijdens het basketballen een nieuwe PR gehaald met hooghouden.
Na lekker ochtend gesport te hebben gingen ze toch echt weer verder rijden naar Maine. Het was een hele mooie reis tussen grote meren door, maar sommige pubers in de camper vonden het heel erg slaapverwekkend en werden pas wakker toen ze bij een meertje met een strandje kwamen.
Het grootste deel van het meertje lag in de schaduw, maar de Sluijsjes wisten toch nog een stukje zon te veroveren. Het was niet echt warm en het meer zag er vies geel uit. Het leek net alsof Elanden in het water hadden gepiest. David en Sjoerd waren zich zichtbaar aan het vervelen en gingen een heel groot gat graven ( met de handen ). Het gat was wel 1.50 meter lang en ik denk we 1 meter diep en het enige wat ze vonden waren bakstenen. De meiden wilden na 1 uurtje alweer weg omdat ze naar een echt strand wilden (dat begrijp je ook niet hoor, zitten ze op een strand willen ze naar een echt strand !?). Uiteindelijk kregen ze hun zin en gingen ze verder rijden. De reis duurde in totaal 5 uur en ze hebben geen 1 bijzonder dier gespot. Na een plaspauze kwamen ze aan op de camping in Candem. Het was een State Park met WiFi en douches. Na ingecheckt te hebben gingen ze eerst dumpen en dan naar het mooie uitzicht kijken over de hele Lincoln Ville Bay. Het was echt prachtig, je zag bootjes, zeilschepen en een cruise liggen. Je kon ook het Helderlicht zien (niet het Noorderlicht voor de bijdehante mensen.
Na het uitzicht gingen ze naar hun camping plaatsje. Tot feline’s frustratie stond deze in de schaduw en was er geen enkel stukje zon. Papa en Sjoerd waren nog gaan vragen of er misschien nog een ander plaatsje in de zon beschikbaar was, maar dat was niet het geval. Na een spelletje, pinda’s en chippies gingen ze avondeten. Dit keer stond er wraps met kip op het menu (hmmmmm het water loopt zeker al in de mond bij de kannengieters, of niet?). Na lekker gegeten te hebben, gingen ze douchen en een kampvuur maken met marshmallows erbij. Om 9.45 P.M. gingen ze slapen om zich op te maken voor de volgende dag. En je weet het een nieuwe dag, nieuwe kansen met het gevecht tegen de schaduw.
Dit was het voor deze keer dan maar weer. Morgen een nieuw avontuur en een nieuw verslag op de site van de Sluijsjes.
groetjes Sjoerd.
Verdere uitleg in dit verhaal.
So allemaal daar ben ik weer. Ik zit nu eigenlijk in de Bahama's maar mijn opdrachtgever zei dat ik nog één verhaal moest schrijven, omdat iedereen meer van de Sluijsjes wilde weten.
Het verhaal dat ik jullie ga vertellen heet:
De Sluijsjes vechten met de schaduw.
Zoals jullie al weten zijn de Sluijsjes nu al voor de 3de keer in Amerika. Ze bevinden zich in dit verhaal in de staat Maine. Het plaatsje heet Candem.
De Sluijsjes werden alweer heel vroeg wakker op de KOA van Woodstock. Ze namen zoals altijd hetzelfde ontbijt: cornflakes, vies brood en viese baggels met vies belleg. Sjoerd heeft qua ontbijt nu al heimwee naar Nederland.
Na het ontbijt zouden ze gelijk naar de volgende bestemming rijden, maar ze werden afgeleid door een basketbal veld die op de camping stond. Volgens een andere Nederlander was het een hele uitdaging om die bal door het netje te krijgen. Zelfs de luidruchtige beer kwam nu uit de camping om het te proberen. Ik moet zeggen dat hij echt goed deed, maar een sprintje trekken homaar. David had tijdens het basketballen een nieuwe PR gehaald met hooghouden.
Na lekker ochtend gesport te hebben gingen ze toch echt weer verder rijden naar Maine. Het was een hele mooie reis tussen grote meren door, maar sommige pubers in de camper vonden het heel erg slaapverwekkend en werden pas wakker toen ze bij een meertje met een strandje kwamen.
Het grootste deel van het meertje lag in de schaduw, maar de Sluijsjes wisten toch nog een stukje zon te veroveren. Het was niet echt warm en het meer zag er vies geel uit. Het leek net alsof Elanden in het water hadden gepiest. David en Sjoerd waren zich zichtbaar aan het vervelen en gingen een heel groot gat graven ( met de handen ). Het gat was wel 1.50 meter lang en ik denk we 1 meter diep en het enige wat ze vonden waren bakstenen. De meiden wilden na 1 uurtje alweer weg omdat ze naar een echt strand wilden (dat begrijp je ook niet hoor, zitten ze op een strand willen ze naar een echt strand !?). Uiteindelijk kregen ze hun zin en gingen ze verder rijden. De reis duurde in totaal 5 uur en ze hebben geen 1 bijzonder dier gespot. Na een plaspauze kwamen ze aan op de camping in Candem. Het was een State Park met WiFi en douches. Na ingecheckt te hebben gingen ze eerst dumpen en dan naar het mooie uitzicht kijken over de hele Lincoln Ville Bay. Het was echt prachtig, je zag bootjes, zeilschepen en een cruise liggen. Je kon ook het Helderlicht zien (niet het Noorderlicht voor de bijdehante mensen.
Na het uitzicht gingen ze naar hun camping plaatsje. Tot feline’s frustratie stond deze in de schaduw en was er geen enkel stukje zon. Papa en Sjoerd waren nog gaan vragen of er misschien nog een ander plaatsje in de zon beschikbaar was, maar dat was niet het geval. Na een spelletje, pinda’s en chippies gingen ze avondeten. Dit keer stond er wraps met kip op het menu (hmmmmm het water loopt zeker al in de mond bij de kannengieters, of niet?). Na lekker gegeten te hebben, gingen ze douchen en een kampvuur maken met marshmallows erbij. Om 9.45 P.M. gingen ze slapen om zich op te maken voor de volgende dag. En je weet het een nieuwe dag, nieuwe kansen met het gevecht tegen de schaduw.
Dit was het voor deze keer dan maar weer. Morgen een nieuw avontuur en een nieuw verslag op de site van de Sluijsjes.
groetjes Sjoerd.
-
28 Juli 2010 - 06:04
O(pa) En O(ma):
Hallo schaduwgangers!
Wat fijn dat jullie zo'n goede verslaggever aan boord hebben, dat scheelt voor de anderen een hoop tijd die ze straks kunnen gaan besteden aan het shoppen en in de zon zitten . Heel goed hoor sjoerd die verslagen, ik zou bij het keuzepakket maar eens achter je oren krabben wat de toekomst voor jou in petto heeft.
Jammer van de zon maar een schrale troost , hier is het ook niet alles, al zijn er niet de donderbuien geweest die voorspeld waren.
Nog even en dan kunnen jullie genieten van HET STRAND , hopen wij ,van de coast of america.
De foto van de bonte specht is er eentje om in te lijsten en Peter al zijn er geen beren op de weg, vogels zitten altijd in bomen, dus kijk voortaan maar omhoog om deze dieren te spotten.
Ik ga Opa even uit bed halen want ook hij houdt en geniet enorm van zijn slaap net als de grote beer bij jullie.
Hoe is het eigenlijk met de hoest van Joyce? Doet de lucht ( zuiver of niet) daar goed?
Nog veel plezier de komende dagen !
Groetjes en een kus.
-
28 Juli 2010 - 12:09
Isabel:
mama haar hoest is zowat weg, maar ze heeft mij heel fijn aangestoken.. dus nu zit ik ermee! en in bed is het 10 keer zo erg als overdag. De zuivere lucht doet niet echt zijn werkt;) -
28 Juli 2010 - 18:12
Fam. Verbeek:
Jonge en oudere lui V.d. Sluijs; jullie verslagen van de belevenissen in het Amerikaanse land zijn zeer leuk om te lezen en laten zien dat er weer genoeg te beleven valt daar. De verslagen van Sjoerd (eerlijk = eerlijk van een onafhankelijke volger) zijn het leukste. Maar je kan ook niets anders verwachten van iemand met die kwaliteiten die hij zichelzelf toedicht. In B'hoek gaat het allemaal z'n gangetje en we komen de vakantie ook goed door. Speciaal voor David&Sjoerd: Onze buurvrouw Ellen is inmiddels ook op vakantie en ze heeft gewacht met het ramenzemen tot jullie weer terug zijn.
Nog een fijne vakantie verder. Gr. Daan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
