Dag 10

Heerlijk zeg, in het zonnetje wakker worden en weten dat het in Nederland regent! Hahaha, genieten jullie nog steeds van onze verhalen?
Deze ochtend ging het iets anders. In plaats van dat wij zelf het eten maakten, konden we eten halen bij het informatiehuisje. Lekkere, grote, Amerikaanse chocolade, bessen en gewone muffins, een soort plak koeken met suiker en appel, bessen of room erin. En natuurlijk konden we de warme chocolademelk niet vergeten. Maar aangezien er maar 2 muffins waren, hadden we later nog meer gehaald. Na het eten en tandenpoetsen konden we vertrekken. Eerst nog een lekkere, sterke koffie voor papa en mama.
Onze reis zou deze keer niet zo lang duren. Na weer een paar mooie landschappen te hebben gezien, zijn we nog gestopt bij een Coal Industry. Maar voor papa duurde de reis toch net iets te lang en moest even zijn boodschap kwijt in de bosjes. Natuurlijk geen grote boodschap. Gelukkig zeg, stel je voor wat voor lucht daar vanaf zou komen. Gnagna… en wij maar hopen dat de politie zou arriveren. Helaas, niet gelukt.

Toen ben ik 1 uur in slaap gevallen en weet niet wat er is gebeurd. Maar als het belangrijk was geweest, had ik het denk ik wel doorgekregen, denken jullie niet?
Uiteindelijk zijn we heelhuids en zonder boetes bij de camping aangekomen. Vandaag was het bij ons heel warm, dus we wilden eigenlijk omkeren. Dat hebben we ook gezegd tegen die mevrouw bij de ingang, maar papa wilde even een boefje spelen. Heel, heel, heel stiekem zijn we een rondje gereden op de camping, zonder te betalen. Als we dit niet hadden gedaan, hadden we nu niet op deze camping gezeten. We hebben de grootste plaats van de camping uitgezocht, want ja met die gewichten, ik bedoel mensen, hebben we natuurlijk een grote plaats nodig.
In het boekje van de campings stond dat je er boten kon huren. Wij hebben dat ook gedaan. Rond de klok van drieën zijn we gaan varen over een heel groot meer. Lekker liggen bakken, wat fruit gegeten, de jongens gevist en gezwommen. Het was een 3 uur durende reis en dat is wel lang. Dus we hadden een paar plassers aan boord. Hup, met die kontjes (konten) in het water en plassen maar! Hahaha, dan sta je natuurlijk wel voor aap als er een boot langskomt. Maar dat is helaas ook niet gebeurd. Na een lekkere tocht, wilden we terugkeren naar de haven. Maar we kregen de boot niet gestart! Foutje.. Maar zo erg was dat foutje niet. Doordat de meiden ontzettend hebben staan gillen en staan zwaaien met peddels en weet ik veel wat, hebben we hulp gekregen van een boot vol met jongens. Ja, ja, wordt maar jaloers!! 1 van de jongens heeft het voor elkaar gekregen de boot te repareren, natuurlijk onze lekkere held van de dag. Konden we uiteindelijk toch terug varen. Na nog een tussenstop te hebben gemaakt om toch nog te proberen iets te vangen, zijn we teruggekeerd naar de haven. Op de terugweg mochten Sjoerd, David, Feline en ik nog even sturen. Maar toen volgde ons nog een probleem op het pad. Wat bleek, het anker was niet binnen gehaald. Waren we dus gaan varen met een anker onder de boot en zwevend op het water. Als Ruben, toen onze held op blote voeten, het niet gezien had, lag er waarschijnlijk wel iemand in het ziekenhuis met een anker in zijn achterhoofd. De jongens gingen nog even vissen en mama en de meiden hebben gekookt en de tafel gedekt. Maar Sjoerd en David waren te laat voor het eten, dus was de rest al begonnen. Later kwamen ze wel aan en hebben ook gegeten. Tenminste David wel. Sjoerd was zo slim om zijn spaghetti van zijn bordje te laten vallen op de grond. En hij was de laatste die eten nam, dus alles was op. Nou was papa zo aardig om zijn bordje aan Sjoerd te geven. Ja, jongens en meiden, jullie lezen het goed! Papa die zijn eten afstaat! Sjoerd zat heel de tijd te zeuren over dat zijn eten zo pittig was, maar wij hadden er niets van gemerkt. Totdat David ermee kwam dat papa hete chilisaus door zijn spaghetti had gedaan. Ja Sjoerdje, moet je jou bordje maar niet laten vallen. Na toch nog een lekkere maaltijd te hebben gegeten, voor zover het kon, zijn de mannen van het huis nogmaals gaan vissen in de duisternis en vol antimuggen spray. Want het stikt hier trouwens van de muggen. En papa beweert nog wel dat het muggen, gras muggen, zijn die niet steken. Maar we hebben bewijs. Mama is helemaal lek gestoken en zit onder de bulten. En andere familieleden hebben ook nog een paar beten.
Mama wilde voor zichzelf nog een lekker kopje koffie inschenken, maar dat is ook mislukt. Had die doos de koffiezakjes in de afwas laten vallen. Dan kan je nog wel even wachten totdat ze droog zijn. Dus nog even geen koffietijd voor mama. De mannen zijn uiteindelijk teruggekeerd met lege handen. Niets gevangen, ze zijn wel zelf gevangen door meters grasmuggen.
Na alle wildplasserij, alle ongelukken en foutjes die er gemaakt zijn vandaag, hebben we het toch nog leuk gehad.

Ja hoor, zoals altijd... wordt vervolgd