Dag 21

Vandaag stond op het programma Wind Cave en Custer State Park. Rond 11 uur kregen we een rondleiding door de Wind Cave. Dat is de 4de grootste grot van de Wereld en de 3de grootste grot van Amerika. Wind Cave heet zo, omdat er een constante wind waait en Alvin, de 16 jarige ontdekker van de grot, de grot vond doordat er wind langs hem waaide. Die wind waaide zijn cowboy hoed weg. Zo wist hij de ingang van de grot te vinden.
Het was 11 graden in die grot en maar 10% van de grot is tot nu toe ontdekt. Je zag heel bijzondere dingen, zoals popcorn, zo werden de bolletjes op de muren genoemd. En kristal, dat was ontstaan door water en wind. Ook zagen we box formation, dat is ontstaan uit carbonzuur. Maar met een grot weet je dat er soms hele, kleine gangetjes zijn. En papa dan met zijn berenlichaam, tjaa dat gaat niet echt goed hè. Tenminste, dat dachten wij. Niet papa, nee mama had haar hoofd gestoten. Ja, welke sukkel stoot dan ook zijn hoofd in een grot *-).
Maar goed, na de Wind Cave gingen we naar het Custer State Park. Dat is een heel groot wildlife park. Waar je onder andere heel veel dieren kon zien. Wij hebben lekker middag gegeten tussen de herten, eagles en prairie hondjes. Nadat we gegeten hadden, gingen we verder rijden door het State Park. Ondanks dat er gezegd werd, dat we niet meer gingen vissen, wilde papa toch nog vissen. Dit keer ook met succes maar dan een stuk kleiner. We hebben ongeveer 10 visjes gevangen van ongeveer 5 cm tot 10 cm groot. De wijfies hebben lekker gezond, zover het kon. Na het zonnen en vissen zijn we nog even terug gereden naar de camping, om nog even door de warmte heen te zwemmen. Van papa mochten de 3-ling en ik, bandjes halen om van de te gekke Slide af te gaan. na 10x van de Slide zijn afgegleden, gingen we lekker uit eten in alweer een Steak House.
Jullie weten nu wel dat de Amerikanen heel vriendelijk zijn. Nou jongens, dit was het top punt. Eerst werden we in het restaurant een beetje uitgehoord. Er werd aan papa gevraagd wat voor werk hij deed, omdat zij zo veel kinderen zagen. Dan wil je wel weten wat hij verdient, om al die kindjes kleren, eten en onderdak te geven ^^. Na dit verhoor, kregen we van de Amerikanen zelfgebakken brownies van de eigenares van het restaurant. En wij moesten met glinsterende ogen kijken naar de brownies, want we waren nog niet eens bij het voorgerecht beland. Na een heerlijke meal, zijn we terug gereden naar de camping. Sjoerd, David, Papa en Ruben hebben nog bij het kampvuur gezeten, terwijl de meiden exclusief mama lagen te slapen. Dit keer was het een vermoeiende dag. Op naar de volgende!

Groetjes,