Washington State - Oregon

Washington State – Oregon
Na enige maanden voorbereiding om onze routes ongeveer te bepalen zijn we vrijdag met Delta Airlines naar Seattle gevlogen met een tussenstop in Minneapolis. Daar aangekomen hebben we de shuttle naar Redroof Inn Airport genomen om de eerste overnachting te doen. De reis was zeer voorspoedig, alles klopte prima. De volgende ochtend, na een ontbijt bij Denny’s, zijn we met de taxi naar Roadbear gegaan, na wat discussie tussen 2 taxi chauffeurs die beiden opgepiept waren en beide vonden dat zij de rit mochten maken. Daardoor, ondanks ons (gedwongen door jet lag) tijdige opstaan, waren we toch nog bijna te laat om 8 uur bij Roadbear.
We kregen een camper die een maatje groter was dan gereserveerd met zelfs 2 slide outs en echt een volwassen badkamer erin. Na een snelle introductie konden we vertrekken met een paar spullen die vorige huurders bij Roadbear hadden achtergelaten. We besloten eerst naar Mount Vernon te gaan om daar boodschappen te doen, op weg naar onze eerste besproken camping bij het plaatsje Concrete in de Northern Cascades. We deden voldoende boodschappen voor de komende tijd bij de Wallmart wat ons 2,5 uur kostte. Het aanbod was gigantisch maar natuurlijk met onbekende merken, verpakkingen e.d.. Wat direct opviel was dat voor ons vanzelfsprekende zaken, zoals broodbeleg daar bijna niet bestaand is en wat er is, zoals gesneden ham, bijzonder duur.
Rond 4 uur kwamen we op de KOA camping aan, na al wat eerste blikken vanaf de Highway op de besneeuwde toppen van Mount Baker die dit gebied overheerst. We kregen een mooie plek onder een paar massieve Hemlock sparren. Na een beetje rondkijken op de camping aten we de eerste maaltijd en daarna vroeg naar bed om vervolgens om 6 uur op te staan ( lekker rustig en stil).
Het was het weekend van Labour Day op maandag, wat betekent dat de meeste campings vol zaten en we van tevoren 2 nachten op deze camping geboekt hadden. We besloten de Northern Cascade route een stuk af te rijden, uiteindelijk tot het western plaatsje Winthrop. Onderweg waren er tal van natuurpunten die interessant waren om te zien: Rockport State Park, waar we voor het eerste de reusachtige, honderden jaren oude Douglas dennen zagen, de Skagit River die daar stroomt, Diablo en Ross Lake stuwmeren, het visitor center met daarachter een korte wandeling naar een uitzichtpunt op de gletsjers van de Picket Range, langere wandeling naar een waterval die zich in het Rainy Lake stort, de Washington Pass met weidse uitzichtpunten over de bergen en de dalen en als laatste Winthrop, dat zich manifesteert als een echt western stadje om toch maar veel toeristen te trekken in deze uithoek. Al met al kwamen we ’s avonds met een goed gevoel over de prachtige omgeving weer terug op de camping. Het enige wat ons wel opviel was de afwezigheid van Wildlife, eigenlijk nog geen vogel (alleen maar menselijke vreemde) gezien op de hele trip en dat was bij eerdere reizen toch wel anders.
De volgende ochtend reden we eerste naar Baker Lake om toch nog een mooie shot te hebben van Mount Baker en Mount Shuksan. Baker Lake was heel stil, niemand daar en heerlijk om daar even aan de waterkant te zitten. Vervolgens zijn we , nog steeds niets vermoedend, via Darrington, Arlington naar de volgende stop in Fall City gereden om daarvandaan de volgende dag Snoqualmie Falls en Nort Bend te bezoeken. Dit was een mooie rit door dalen en berggebied. We kwamen aan op een mooie camping en na wat zwemmen in het zwembad en eten weer vroeg naar bed. De jetlag speelde nog steeds zijn rol. Vroeg naar bed, want de oogleden werden zwaar met als gevolg ook weer vroeg op. Het aantal uren daglicht viel ons trouwens mee, rond 6 uur licht en rond 8 uur donker.
De volgende dag reden we naar het nabij gelegen Snoqualmie Falls, de overbekende waterval van … (niemand heeft het geraden) Twin Peaks met het daarnaast gelegen Great Northern. Het zonnetje was was vaag, beetje roodachtig, door de ochtend mist, dachten wij eerst… Echter in Snoqualmie aangekomen werd de mist steeds heviger en buiten de camper rook het als rook. 80 mijl verderop was er een grote bosbrand bij Cle Elum en de rook kwam tot zelfs bij Snoqualmie. Dit was een reden te meer om niet die richting uit te gaan naar Yakima, zoals we eerste van plan waren, maar direct door te rijden naar Mount Rainer National Park. Nog steeds niets vermoedend. We reden weer door prachtig landschap, maar die rook… die rook hield niet op. En toen we naar onze camping wilden rijden bij de White River Entrance van Mount River was deze afgesloten. Er waren overal wildfires ontstaan volgens de Park Ranger. En ook daar was de rook hevig. We besloten maar door te rijden richting Mount St Helen, de grote vulkaan die eind tachtiger jaren nog eens uitbarstte. Onderweg stopten we bij een National Forest camping in het Gifford Pinchot National Forest, een prachtige plek in een nog mooier bos met weer reusachtige Douglas dennen aan een riviertje. Onderweg naar de depositbus waar we onze 20$ in moesten deponeren, kwamen we aan de praat met een Nederlander die vanaf het zuiden kwam. Die was geëvacueerd uit de Columbia River Gorge en had vanaf Brookings aan de kust op de grens met Calfornië alleen maar rook gezien. Crater Lake NP stond in de brand, bij Klamath Falls, bij de Sisters in Bend. Allemaal plaatsen op onze route door Oregon. Dat was wel heel erg balen en schopte onze plannen wel heel erg door de war.
De volgende dag besloten we terug te rijden naar het noorden aan de kust. We hadden nog even aangekeken of Mount St Helen een optie was maar aangezien er nog volop rook hing, hebben we daar maar vanaf gezien. Op naar het Olympic National Park over the Interstate 5. Niet zo’n interessante verplaatsing met uitzondering van het laatste stuk boven Olympia. Dat loopt langs het Hood Canal met mooie uitzichten over de baai. We besloten te overnachten bij de Staircase, eigenlijk de eerste stop in het Olympic National Park. Hoewel minder hing daar nog steeds rook… Staircase was zo’n typische natuurcamping met een Ranger Station. We waren er gekomen na een rit van 4 mijl over een dirt road, dus langzaamaan, langs Lake Cushman. We waren er redelijk vroeg en besloten een mooie trail van zo’n 6 mijl te lopen langs een riviertje met mooie stroomversnellingen. Een vermoeiende trail want de route was allerminst vlak en geplaveid. Volledig doorweekt van het zweet kwamen we weer bij de camper. Tijd voor de eerste BBQ met wat garnalen en hamburgers.
Het was intussen donderdag en na 2 briefjes op de camper gevonden te hebben met de mededeling dat ons buitenlicht wel heel erg “bright” was voor een natuur camping reden we door naar Port Townsend. Onderweg, jawel een slapende wasbeer in een boom gespot naast een waterval die uitkomt in het Lake Cushman. In het fort aangekomen was er geen plek op de camping. Er was een wooden boats festival en alles was vol. Zo vertelde de man aan de balie om vervolgens te meldden dat er net iemand gecancelled had en er dus toch een plek vrij was voor 1 nacht. Toch weer (?) het geluk aan onze zijde. De camping is op Fort Worden, een prachtig intact gebleven en gehouden Fort met alle historische gebouwen uit de eerste helft van de 20e eeuw met een mooi wit light house. Daarnaast liggen er bunkers op de kliffen met uitzicht op de St Juan Straat aan de buitenkant van het Fort ter verdediging van de kust. Na een beetje verkennend op de camping rondgereden te hebben, zijn we naar het stadje gereden waar ze het festival aan het voorbereiden waren. We (Peter) moest natuurlijk walvissen kijken en na de nodige informatie over de weersomstandigheden, de kans op zeeziekte en het feit dat er op vrijdag geen trip was, besloten wij een walvis kijken tocht toch te boeken op zaterdag. Terug op de camping maakten we een lange wandeling die echter heel wat zwaarder was dan we op het kaartje konden lezen. Veel stijgen en natuurlijk ook veel (steil) dalen. En langs een strand was een zeeleeuw bezig om een maaltje vis te vangen. Het was er wel een stuk frisser dan de 30plus graden van het binnenland, dus ’s avonds hebben we in de camper gegeten.
Het Olympic NP staat bekend als het natste en groenste deel van de USA. Het voordeel is dat er niet snel bosbranden zijn. Echter, de volgende ochtend werden we gewekt door……. Regen en onweer. Dan maar iets langer liggen en een doucheje in de camper.